Nasz weekendowy wypad do Apulii zaczyna się w piątek w Bari – stolicy regionu. Z Sabą i Stephanie zdecydowałyśmy, że najwygodniej będzie wynająć nocleg w tym mieście i codziennie dojeżdżać do wybranych miejscowości. Poruszałyśmy się wyłącznie publicznymi środkami transportu a naszymi celami była Matera, Polignano a Mare i Alberobello. Niestety z tego powodu Bari zwiedzałyśmy jedynie szukając porannej kawy i miejsca na śniadanie lub w nocy, spacerując po kolacji. Za to mogę polecić dwie bardzo dobre restauracje: Mastro Ciccio i MattarelloStreet Food oraz śniadanie w Salvatore Petriella – Pasticceria Café & Bistrot. Pogoda na przełomie kwietnia i maja była dosyć kapryśna, więc przydał się zarówno filtr przeciwsłoneczny jak i parasol.
Sassi di Matera
W sobotę rano wybrałyśmy się na cały dzień do Matery pociągiem Appulo Lucane Railways. Warto sprawdzać rozkład bezpośrednio na stronie przewoźnika ponieważ nie jest on kompatybilny z Google Maps. Matera położona jest w regionie Basilicata, na granicy z Puglią. Swoją światową sławę zawdzięcza historycznym dzielnicom nazywanym Sassi, wpisanych na listę UNESCO. Charakterystyczne wykute w skale budynki sięgają swoją historią nawet 7000 roku p.n.e. i są nadal zamieszkane! Być może dlatego to miejsce skradło moje serce – historia tego miejsca przenosi nas w czasie i zachwyca swoją świetnością.
Barwy podróży Matery
Monochromatyczna kolorystyka Matery powodowała dylematy. Ale ostatecznie miasto najlepiej odzwierciedlają naturalne pigmenty ziemi – umbra, ziemista żółć i khaki. A wszystko uzupełnione soczystą zielenią, która, być może niezauważalna na pierwszy rzut oka, delikatnie wpisuje się w miasto.
Do Polignano dotarłyśmy w niedzielę rano narodowymi liniami Trenitalia. Małe miasto rozciąga się na skraju klifu, górując nad morzem Adriatyckim. Białe, geometryczne bryły domów odbijają się w turkusowej wodzie. Niebieski akcentuje również detale budynków – szyldy, okiennice, drzwi. Połączenie tych kolorów upodabnia Polignano do greckich miast. I może to podobieństwo nie jest przypadkowe, wierzy się, że jest to miejsce, w którym znajdowało się starożytne greckie miasto Neapolis.
Alberobello
Ostatnim celem naszej wycieczki było Alberobello, do którego pojechałyśmy autobusem z Bari w niedzielę po południu. Miasto słynie ze swoich charakterystycznych chatek – trulli. Ich stożkowe szare dachy oraz białe ściany przepięknie kontrastowały z burzowym niebem. W XV wieku rolnicy wysyłani na te tereny w celu uprawy ziemi budowali bez użycia zaprawy. Tworzone w ten sposób prowizoryczne konstrukcje nie kwalifikowały się jako domy i były zwolnione z podatku.
Portret wizerunkowy nauczycielki jogi był bardzo ciekawym wyzwaniem. Simona jest właścicielką studia Zenith w Genui, w którym praktykuję. Dlatego, kiedy poprosiła mnie o wykonanie portretów wizerunkowych byłam podekscytowana i zaintrygowana. Ponieważ mogłam obserwować sposób pracy oraz osobowość Simony podczas naszych treningów od razu wiedziałam jakie kadry chciałabym stworzyć. Od elastyczności po kontrolę. Zatracenie się i odnajdywanie równowagi. Ucieleśnienie zarówno miękkości, jak i siły. Dbałość o detal nie zatracając równocześnie obrazu większej całości.
Moim ulubionym kadrem z tej sesji zdjęciowej jest gest muszli – Shankha Mudra. Wykonuje się ją łącząc cztery palce prawej ręki wokół kciuka lewej dłoni, natomiast kciuk prawej ręki dotyka środkowego palca lewej ręki. Ta mudra przedstawia róg z muszli, którym gra o poranku, ogłaszając otwarcie drzwi świątyni. Symbolizuje więc światło rzucane na naszą wewnętrzną świątynię. Gest usuwa zanieczyszczenia fizyczne i duchowe. Stosuje się go także przy wszelkich problemach z gardłem oraz w celu udrożnienia dróg oddechowych czy łagodzenia bólu w płucach.
Dlaczego portret wizerunkowy jest ważny w tworzeniu marki osobistej?
Fotografia wizerunkowa ma ogromne znaczenie na dzisiejszym konkurencyjnym rynku. W świecie, w którym marka osobista ma kluczowe znaczenie dla sukcesu zawodowego, wysokiej jakości zdjęcia odgrywają kluczową rolę kształtując jej tożsamość w Internecie. Wizualna reprezentacja marki pokazuje profesjonalizm, wiarygodność i osobowość potencjalnym klientom lub pracodawcom. Dobrze wykonany portret marki oddaje nie tylko wygląd fizyczny, ale także istotę historii marki danej osoby, jej wartości i wyjątkowe zalety. Daje wgląd w ich charakter, wiedzę specjalistyczną i przystępność, wzmacniając zaufanie i więź z publicznością. Co więcej, spójne portrety marki na różnych platformach zapewniają rozpoznawalność marki i wzmacniają jej przekaz, przyczyniając się do silnego i zapadającego w pamięć wizerunku. Niezależnie od tego, czy są to przedsiębiorcy, freelancerzy czy profesjonaliści korporacyjni, inwestowanie w profesjonalną fotografię portretową promującą markę jest niezbędne do zbudowania atrakcyjnej obecności marki, która wyróżnia się na dzisiejszym konkurencyjnym rynku.
Mariana mieszkała w Genui jedynie przez parę tygodni i mam nadzieję, że ta kobieca sesja zdjęciowa w Nervi będzie dla niej piękną pamiątką tego czasu. Już wielokrotnie robiłam zdjęcia nad morzem ale tym razem poszłyśmy o krok dalej (dosłownie i w przenośni) w stronę wody. Portrety wykonałyśmy w pierwszych dniach jesieni na plaży Caprafico.
Zależało mi aby odtworzyć relację między człowiekiem a żywiołem ale nie jako próbę okiełznania a harmonijne współistnienie. Portrety pokazują to powiązanie w bardzo kobiecej i sensualnej energii. Bo przecież kąpiel w morzu to jednocześnie uczucie zagubienia w jego bezkresie i moc bezgraniczności. To rytmiczny taniec, który wykonuje nasze ciało poddając się falom. Ukłucie bólu, kiedy słona woda wlewa się do oczu. Na niebie był już widoczny młody księżyc górujący nad ostatnimi promieniami zachodzącego słońca. W wielu religiach księżyc związany jest właśnie z kobiecą energią ponieważ jego fazy kojarzone są zarówno z cyklem miesiączkowym jak i cyklem życia kobiety.
Nervi
Nervi to najbardziej wysunięta na wschód dzielnica Genui i z łatwością można tam dojechać pociągiem, który zatrzymuje się praktycznie przy samym brzegu morza. Czy była ona pierwotnie kolonią Celtów? Bardzo możliwe. Jej nazwa pochodzi od powiedzenia „near av inn” – miejsce blisko morza. Jego najpiękniejszą częścią jest zawieszona na klifach promenada Passeggiata Anita Garibaldi1, która atakowana przez fale, prowadzi do cichego portu. Może ta droga nadal pamięta swoje skromne początki oraz codzienną drogę rybaków i rolników? Albo lata świetności, kiedy bogaci patrycjusze budowali tutaj swoje letnie rezydencje? Rozrastająca się osada z czasem pochłonęła parki nadmorskich willi. Pozostałe fragmenty ogrodów połączono w kompleks botaniczny Parchi di Nervi. Tutejsi ludzie nie mówią za wiele. Pewnie dlatego, że zagłusza ich morze.
Przypisy:
1Żona i towarzyszka broni włoskiego generała Józefa Garibaldiego, który zjednoczył Włochy.
Pójście na spacer „fare una passeggiata” to rytuał wielu Włochów a nadmorska promenada Corso Italia nadaje się do tego idealnie. Dlatego moja fotografia uliczna Genui koncentruje się właśnie tam. Promenada rozciąga się leniwie wzdłuż wybrzeża, jak granica pomiędzy statecznym miastem i zmieniającym się morzem. Ktoś codziennie wylewa tam słońce, które spowalnia kroki i zachęca do uważności. Mimo półprzymkniętych od światła oczu i szumu fal w głowie. Oczywiście nie trzeba mieć celu czy mety. Ważne aby iść przed siebie, co w towarzystwie morza staje się bardzo płynne. I nawet nie zdajemy sobie sprawy kiedy, prawie medytując docieramy do końca. A na krańcu – antyczne borgo Boccadasse, dawny ośrodek żeglarski. Mała zatoka otwiera usta na słone fale. Proste, przytulone do siebie domki mają krzykliwe kolory i pachną morzem. Nie pasują do splendoru la Superba 1, więc ukryto je za zakrętem.
Oczywiście, jak to we Włoszech, trudno, żeby spacer odbył się bez jedzenia. Dlatego, jeśli dotrzecie do Boccadasse polecam spróbować cono fritto wGe8317 (rożek ze smażonymi owocami morza i warzywami), przekąski zIl Genovesea na deser lodyAntica Gelateria Amedeo. Natomiast tutaj możecie zobaczyć zdjęcia z Genui.
Sesja zdjęciowa w Nervi okazała się sukcesem, pomimo pochmurnego nieba. Morze zawsze zachwyca, niezależnie od pogody. Kontrast turkusowej wody i ciemnego nieba stworzył przepiękne tło, dodając charakteru i uroku każdemu zdjęciu. Podczas sesji udało się uchwycić magiczną atmosferę plaży, a delikatny szum fal dodawał zdjęciom dodatkowej głębi. Pomimo kaprysów pogody, każdy moment był pełen życia i energii, co sprawiło, że zdjęcia nabierają wyjątkowego uroku i autentyczności. Wzburzone morze ciekawie kontrastuje z małymi gestami czułości zakochanych, podkreślając intymność ich związku. Ich uczucie wydaje się być ostatnią formą istnienia, która przetrwała atak sił natury.
Nervi to najbardziej wysunięta na wschód dzielnica Genui i z łatwością można tam dojechać pociągiem, który zatrzymuje się praktycznie przy samym brzegu morza. Czy była ona pierwotnie kolonią Celtów? Bardzo możliwe. Jej nazwa pochodzi od powiedzenia „near av inn” – miejsce blisko morza. Jego najpiękniejszą częścią jest zawieszona na klifach promenada Passeggiata Anita Garibaldi1, która atakowana przez fale, prowadzi do cichego portu. Może ta droga nadal pamięta swoje skromne początki oraz codzienną drogę rybaków i rolników? Albo lata świetności, kiedy bogaci patrycjusze budowali tutaj swoje letnie rezydencje? Rozrastająca się osada z czasem pochłonęła parki nadmorskich willi. Pozostałe fragmenty ogrodów połączono w kompleks botaniczny Parchi di Nervi. Tutejsi ludzie nie mówią za wiele. Pewnie dlatego, że zagłusza ich morze.
Ja, ty i morze
Marzia Sicignano
Nie zabieraj byle kogo, żeby zobaczyć morze, to ważna sprawa. […]
Przyprowadź tam kogoś, z kim nie musisz rozmawiać, bo morze to niemy film zaskakujący kolorami i uczuciami, które wywołuje wywołuje wewnątrz, a nie tylko szumem fal, ale oczywiście też. Jednak tak naprawdę, z morza, liczą się niuanse. Jak ze wszystkiego co przecież piękne.
Przyprowadź kogoś, kto potrafi udowodnić Ci, że jesteś warta o wiele więcej niż myślisz, niż to, czego byś się spodziewała, kogoś, kto czyni Cię priorytetem, a nie rozrywką, kto potrafi poczuć Twoje wewnętrzne tragedie, nie myśląc, że są to rzeczy błahe i nieważne.
Przyprowadź, by zobaczyć morze, kogoś, kto rozumie cię bez mówienia kto cię podniesie, jeśli zbłądzisz kto pozwala ci oprzeć się na jego ramieniu, gdy upadasz. […]
Przyprowadź tam kogoś takiego, kto sprawia, że czujesz się wewnątrz idealnym, pięknym chaosem, kto sprawia, że pięknie jest się obudzić rano, przepięknie.
Przyprowadź kogoś takiego, a poczujesz, że jesteś świadkiem czegoś niesamowitego, szokującego i będzie ci się wydawało, jakbyś widziała morze po raz pierwszy w życiu bo jest tak piękne, jakiego nigdy wcześniej nie widziałaś.
Sama spróbowałam przetłumaczyć wiersz Marzii Sicignano. Tekst w oryginalnym, włoskim języku można przeczytać tutaj.
Zapraszam także do obejrzenia innych galerii portretów par z Bella Italia w tle.
Przypisy:
1Żona i towarzyszka broni włoskiego generała Józefa Garibaldiego, który zjednoczył Włochy.
Czy jeden dzień w Sienie to wystarczająco, żeby zobaczyć miasto? Na pewno nie. Ale jest to dostatecznie dużo, żeby móc się w nim zagubić. To chyba moja ulubiona forma zwiedzania – bez planu i punktów turystycznych do zaliczenia. Dzięki temu nie trzeba się spieszyć czy patrzeć zbyt często na mapę. A Siena to doskonałe miejsce na szwendanie się.
Dumą i świętością mieszkańców są contrade – dzielnice. Każda z nich ma swój animalny symbol, na przykład jednorożec, smok czy jeżozwierz. Dzięki wszechobecnym flagom, szyldom i herbom bardzo łatwo można zorientować się, w której dzielnicy akurat jesteśmy. Bardzo silne więzi sąsiedzkie i lokalny patriotyzm każdej contrade są czymś niespotykanym we Włoszech. Ponoć związek z osobą spoza dzielnicy jest nadal widziany trochę jako mezalians. Przedstawiciele contrade biorą udział w słynnym Palio – wyścigach konnych wokół głównego placu Piazza del Campo. Jest to wielkie święto odbywające się dwukrotnie w ciągu roku – 2 czerwca i 16 sierpnia. Jeźdźcy Palio traktowani są prawie jak słynnymi piłkarze. Również plac jest bardzo nietypowy – półokrągły i pochylony. Został on wybudowany na pozostałościach starożytnego amfiteatru rzymskiego.
Idealnym uzupełnieniem bezcelowego szwendania się po mieście jest dobre jedzenie. Toskania ma chyba jedną z najbardziej mięsnych kuchni Włoch. Dlatego chciałabym polecić dwie restauracje, które udało mi się przetestować, będąc w Sienie: Antica Trattoria Papei i Osteria La Sosta di Violante.
Barwy podróży Sieny
We Włoszech brakuje mi złotej polskiej jesieni i jej kolorów. Jednak jeden dzień w Sienie sprawił, że poczułam trochę jesiennego klimatu. Okazało się, że miasto ma przepiękne ciepłe kolory. Przede wszystkim rozgrzewająca sjena palona. Tak! Nazwa tego koloru pochodzi od nazwy miasta. Otulający i aromatyczny szafran. Łagodny jasnobrązowy stanowi piękne tło dla pozostałych, żywszych barw. Czy wiedzieliście, że w języku polskim brakuje wiele określeń odcieni koloru brązowego? Angielska nazwa koloru, który wybrałam „tan” oznacza barwę garbowanej skóry. Natomiast mglisty różowy dodaje Sienie marzycielskiego klimatu początku i końca dnia.
Stolica była ostatnim przystankiem podczas mojej podróży po Islandii (galeria). Po dwóch tygodniach wśród zachwycającej natury, spacer po Reykjaviku okazał się całkowicie innym doświadczeniem. Chyba trochę zdążyliśmy się przyzwyczaić do pustki, przestrzeni i bezludności. A ponieważ nasz road trip był dosyć intensywny, zdecydowaliśmy, że ostatnie trzy dni na Islandii spędzimy na szwędaniu się bez konkretnego (turystycznego) celu i dobrym jedzeniu.
Stolica
Region stołeczny zamieszkuje 2/3 ludności kraju, co oznacza jedynie 222,5 tys. osób. Możecie sobie wyobrazić, że nie jest to największe miasto. Dlatego spacer po Reykjaviku jest bardzo relaksujący. Nawet mimo chłodu. Miastu brakuje pośpiechu innych europejskich stolic. Ulice są gwarne ale bez hałasu samochodów (może dlatego, że większość z nich jest elektryczna?). Restauracje i bary są pełne ludzi i dobrego jedzenia – polecam szczególnie Braud & Co i Forréttabarinn.
Mimo, że plan miasta nie jest regularny, dzięki jednolitej architekturze Reykjavik sprawia wrażenie bardzo uporządkowanego. Niezależnie od tego, czy są to tradycyjne drewniane domy, industrialna zabudowa czy architektura nowoczesna możemy zauważyć utrzymanie symetrii i rytmu. Pięknym kontrastem do całości jest wszechobecna, energetyzująca sztuka uliczna.
Barwy podróży Reykjaviku
Miasto powtarza naturalne kolory kraju – ciemne, srebrzyste i zimne. Ale możemy również zauważyć inne, mocne kolory, obecne zwłaszcza w sztuce ulicznej oraz detalach architektonicznych. A najczęstszym z nich jest czerwień.
Sesja zdjęciowa w Mediolanie to prezent-niespodzianka od Pawła dla Eweliny z okazji rocznicy ślubu. Ich wspólna pasja do podróży, szczególnie po Włoszech, sprawiła, że to było niezapomniane doświadczenie. Tym razem, była to pierwsza wycieczka w powiększonym składzie – na świecie pojawiła się ich mała córeczka. Dlatego program zdjęć i trasę odwiedzanych miejsc ustaliliśmy z Pawłem dużo wcześniej, biorąc pod uwagę potrzeby młodej mamy i maluszka. Podczas letnich sesji zdjęciowych we Włoszech, ważne jest, aby pamiętać jak dokuczliwe mogą być upały. Tego dnia mieliśmy szczęście i temperatura się obniżyła.
Nasz fotograficzny spacer rozpoczęliśmy przy słynnym Duomo i Galerii Wiktora Emanuela II – wizytówce Mediolanu. Weszliśmy również do Museo del Novecento (Muzeum XX wieku). Mało osób wie, że z jego piętra rozpościera się przepiękny widok na katedrę, a zdjęcia można wykonać bez tłumu turystów w tle, co dodaje im wyjątkowego uroku. Przechadzka prowadziła nas także przez urokliwe uliczki Via dei Mercanti e Via Dante, aby dotrzeć do zamku Sforzów i parku Sempione. Nasza mała modelka okazała się niezwykle cierpliwa, co pozwoliło mi uwiecznić także kilka wzruszających portretów dla rodziców. To był wyjątkowy dzień pełen emocji i pięknych chwil, które teraz będą mogli zatrzymać na zawsze dzięki fotografii.
Prywatność podczas sesji zdjęciowej
W trosce o prywatność fotografowanych osób, zawsze działam w oparciu o ich życzenia. Nie publikuję zdjęć bez ich zgody, dbając o stworzenie swobodnej atmosfery podczas sesji. W odpowiedzi na prośbę rodziców, respektuję decyzję o niepublikowaniu zdjęć z rozpoznawalną twarzą ich córeczki. Ważne jest dla mnie, aby każda osoba czuła się komfortowo i bezpiecznie podczas wspólnych projektów fotograficznych. Szanuję prywatność oraz intymność moich klientów, co pozwala mi budować zaufanie oraz tworzyć autentyczne, piękne obrazy, które odzwierciedlają ich osobowość i historię. Współpraca oparta na wzajemnym szacunku i zrozumieniu to klucz do udanych sesji oraz satysfakcji zarówno dla mnie, jak i dla moich modeli.
Zdjęcia nad Golfo Paradiso wykonałam z okazji pożegnania lata. W 2022 roku, z Sabą i Stephanie, zdecydowałyśmy świętować prawie na końcu świata – wybrałyśmy się na aperitivo na Punta Chiappa nad czarującą zatoką Golfo Paradiso (wł. Rajska zatoka). Znajduje się ona we wschodniej części Riwiery liguryjskiej. Punta Chiappa natomiast to ostry odcinek lądu – la punta (it. punkt). To miejsce jest częścią Parku Naturalnego Portofino, Morskiego Obszaru Chronionego gminy Camogli. Z Genui do pięknego Camogli dojechałyśmy pociągiem. W oczekiwaniu na wodną taksówkę, która zabierze nas na Punta Chiappa, zobaczyłyśmy mały port. Miałyśmy również szczęście ponieważ tego dnia wyjątkowo otworzono dla zwiedzających zamek Dragonara.
Capitan Mugugno
Wreszcie wodna taksówka zabrała nas do ukrytego wśród klifów baru Capitan Mugugno. Z motorówki mogłyśmy podziwiać panoramę Camogli – od strony morza wygląda jeszcze piękniej. Podróż trwała około 15 minut a transport jest zapewniony przez bar. Capitan Mugugno jest wielkości kiosku i otwiera się jedynie w sezonie letnim. Na szczęście we Włoszech lato trwa bardzo długo. Stoliki rozstawione są na betonowym podeście nad samym morzem. Wychodząc z łódki można praktycznie od razu zająć swoje miejsce. Ku uciesze wszystkich dorosłych “dzieci” jest tam również huśtawka!
Ponownie miałyśmy wiele szczęścia i dostałyśmy stolik na samym krańcu pomostu – z widokiem na morze. Dzięki temu miałyśmy możliwość obserwować jak razem z zachodzącym słońcem zmieniają się kolory wody i nieba. Upływający czas był ewidentnie widoczny jednak czułam jakby wszystko się zatrzymało. Odizolowanie, szum morza i spektakl światła były jak medytacja. Całość zwieńczyła nocna iluminacja miasteczek widocznych na odległym brzegu i bezkresna, ciemna nicość wody. Lato zostało pożegnane w najbardziej magiczny sposób, jaki moglibyśmy sobie wymarzyć.
Zanim przyleciałam na Islandię po raz pierwszy, wyobrażałam sobie już historię jaką chciałabym opowiedzieć moimi zdjęciami. Historię małości człowieka wobec ogromu i potęgi natury. Nasza podróż po Islandii trwała dwa tygodnie i nie czułam się tak ani razu. Wszystko, mimo swojej bezkresności, miało dobre proporcje i było na swoim miejscu. Góry pokryte chmurami. Woda penetrująca każdą możliwą szczelinę. Niezachodzące słońce. Puste przestrzenie wypełnione kwiatami łubinu. Czułam bardzo naturalny komfort.
Izolacja
Podróż po Islandii miała być opowieścią o samotności bo przecież na wyspie mieszka jedynie 368 590 ludzi. Ale również tego nie udało mi się doświadczyć. Każdy ma tam swoją przestrzeń prywatności i autonomii, więc nie trzeba tworzyć barier. Nie ma ogrodzeń i zasłon. Nawet owce nie przejmują się i podchodzą pod samą drogę. Może tak dlatego tak łatwo tam zrozumieć, że nie stanowimy centrum świata.
Znikanie
Niestety jest to również słodko-gorzka opowieść. W obliczu wszechobecnej natury bardzo łatwo dostrzec jej niedostatek w codziennym życiu zatłoczonych miast. Tak, jakby brak przestrzeni do błądzenia wzrokiem zmniejszał naszą perspektywę. Jednak najbardziej uderzyło mnie to podczas wizyty na lodowcu Langjökull. Jest on drugim co do wielkości na Islandii (mniej więcej powierzchnia Lizbony), który może zniknąć za około 80 lat.
Barwy podróży
Na szczęście podróż po Islandii to nadal historia o kolorach. Zaskakujące jak wiele odcieni może istnieć w tak surowych warunkach ognia i lodu. Wszystko ma głębokie barwy zmieniające tonacje. Chłodne i srebrzyste we mgle lub ciepłe gdy tylko słońce wyjdzie zza chmur. Do tego, trochę żartobliwie kontrastujące żółte i fioletowe kwiaty. Paleta kolorów tak różna od pastelowych miast.
Najnowsze komentarze